شعر بلوچی از مدیر وبلاگ

سرزمین بلوچستان

مَئ مکـُّران جان زنده باد     (مکران جان من زنده باد)
سرحد زمین پاینده باد         (سرحد زمین پاینده باد)
هر دو مَنی مُلک و کـَـتان     (هر دو وطن و خانه من هستند)
هر دو مَنی شهر و کـیان     (هر دو شهر و کیان من هستند)
هر دو مکان کامران          (هرمکان کامران هستند)
هر دو دیار جاودان           (هر دو دیار جاودان هستند)
سوزڃن گل و سبزڃن نلان (در این دیار گلهای سرخ و نی های سبز وجود دارند)
کـَوْرو تـَلار و مچگان  (دراین سرزمین رودخانه کوه و صخره و درخت خرما وجود دارند)
نڃستن بَرڃ مُلک، بزدلان   (در سرزمین من افراد بزدل و ترسو وجود ندارند)
مَردنـْت و شڃرانـی نران    (مردان این سرزمین همچون شیران نر دلاور هستند)
پیرنـْت و بازڃنڃ جُوان     (تعدادی از افراد پیر و عده ایی جوان هستند)
شه خاش برڃن په زاهدان  (اگر از خاش به زاهدان حرکت کنیم)
گنده تو شهر حافظان         (شما شهر حافظان یعنی زاهدان را می بینید)
سنگان تمین و تمندان       (از جمله مناطق این سرزمین سنگان تمین و تمندان)
ترشاب و لادیز تان تفتان   (ترشاب لادیز و کوه تفتان میرجاوه کوه بزمان)                میرجاوگ و کوه بزمان
پیشین نۏک آباد و دَلگان   ( پیشین نوک آباد ودلگان هستند)
تانْ چابهار تو چکران      (اگربه صورت تفریحی به طرف چابهار بروید)
شه فهرج و کلپۏرَگان      (شهرهایی همچون ایرانشهر و کلپورگان 
ساربۏگ و نڃکشهر ماهکان  (ساربوگ نیکشهر وماهکان را می بینید)
صدیق زهی تان داروکان    (از دیگر مناطق بلوچستان میتوان به صدیق زهی و داروکان)
نۏکجوب و بُمپور و سۏران (نوکجوب بمپور سوران سرباز لاشار و مهرستان )
سرباز لاشار و مِهرستان
شَه کـُنارک نۏبندیان    (از کنارک و نوبندیان همچنین کوهک جالق و نوبندیان اشاره کرد)
کۏهَک و جالق اڃرافشان
رنـْد بلۏچ پاکستان     ( قوم بلوچ در کشورهای پاکستان عمان ترکمنستان)
عمّان و ترکمنستان
شه سوئد تان افغانستان   (سوئد افغانستان تانزانیا و هندوستان هم وجود دارند)
تانزانیا و هندوستان
یڃ شئ بلۏچ مَرد کلان  (بله این است بلوچ بزرگ مرد تاریخ)
کوچ و بلۏچَئ وارثان   (قوم بلوچ وارث و فرزندان قوم کوچ و بلوچ در شاهنامه هستند)
شَه کۏها بگر تا بندران (از کوه گرفته تا بندر در جنوب شرق ایران)
پَهْکان بلۏچَن پَر جهان  ( اینها از آن قوم بلوچ در جهان و ایران هستند)

 

اشعاری به زبان فارسی توسط مدیر وبلاگ

                              

                                         حمد وثنای پروردگار

من کنم حمد و ستایش آن خدای مهربان

                                    آن خدای آسمانها خالق رنگین کمان

مالک دریا و خشکی و زمین و کهکشان

                                 خالق دست و سر و پا و دو چشم و یک زبان

بعد از آن حمد و ستایش من فرستم صد سلام

                                     بر روان پاک احمد آن حبیب جان فشان

صد درود بر او که بود این امتش را ساربان

                                             گنبد خضرای او سرشار از آه زائران

مفتخر گشت از وجودش ساخت و ساز این جهان

                                      ریشه ی کفر را بخشکاند از وجود کافران

ظالمان اندر حضورش هم نبودند در امان

                                   چون اله آسمانها بود حامیش در هر مکان

من بنازم بر وجود آن صحابان کرام

                                             آن دلاور مردمان و یاوران آن امام

دین اسلام شد سراسر از وجود حامیان

                                            نور ایمان شد منور از وجود قاریان

چون که شاگردان مکتب کرده اند با مال و جان

                                           آبیاری این درخت را همچو مرد باغبان

جهل و ظلمت لات و عزی برچیده شد از بینمان

                                           آمد اندر شهر مکه نور عزت و اذان

ای خدای هادیه آن مومنان و مصلحان

                                    دین اسلام را حفاظت کن ز شر مفسدان

       

این شعرو تقدیم میکنم به.............

دوست من

یه دوست دارم که یارمه دوسش دارم یه عالمه

جاش همیشه تو قلبمه چهرش تو یاد و ذهنمه

چشاش برنگ آبیه موهاش یکم شرابیه

صداشو نشنیدم ولی فکر می کنم که عالیه

از خوبیاش چیا بگم هرچی بگم بازم کمه

فاصله هامون زیاده اما قلبامون با همه

هر لحظه من بیادشم هر دم براش LOVE می کشم

دوستم یخورده شیطونه اما با من مهربونه

وقتی برام اس می زنه دلم براش تند می زنه

شبا تو خوابمم میاد دوسش دارم خیلی زیاد

به این امید من شب و روزمنتظرشم که بیاد

ای به فدات دوست خوبم این شعرم تقدیم تو باد

 

اشعاری به زبان فارسی و بلوچی توسط مدیر وبلاگ

به نام خداوند سرزمین عشق

روزی درداخل بازار شهرخاش در حال گشتن بودم که ناگاه چشمم به یک زنی افتاد که از روزگار می نالید و اشک می ریخت این صحنه منو بد جوری تحت تاثیر قرار داد به طرف این زن رفتم تا از حال او و دلیل گریه هاش پرس و جو کنم داستانش را برایم اینگونه تعریف کرد که در همان لحظه آن را به صورت شعر درآوردم امید است که مورد پسند شما خوانندگان عزیز قرار بگیره:

خواهری دردمند

روچی گشتن په شهرا            دیستون که زالی تهنا

(یک روز در شهر درحال کشت زنی بودم که ناگهان زنی دیدم که تنها بود)

نشته په زار و واها              شه ایح دورئو زمانا

(نشسته بود در گوشه ایی از این دوره و زمانه می نالید)

نی دل بوتی په دردا           شه آ نالان و زارا

(من با دیدن این صحنه دلم به درد آمد از آن آه و ناله های زن تنها)

رپتون په سونی شه حالا          جست کنا من شه رازا

(به سرعت خودم را به آن زن رسانیده تا از حالش باخبر شوم)

گشت چیه منی گوهارا          نشته کنی ته فغانا

(گفتم تو را چه شده ای خواهر من که چنین ناله و زاری می کنی)

گشتی مگوش شه حالا         که من بی وس وارا

(گفت که نپرس از حال من که من یک آدم بیچاره و فقیر هستم)

ندارا زر و یارانا                   ندارا لوگ و دوارا

(سپس ادامه داد که من پول و سهمیه یارانه ندارم همچنین سرپناه و خانه هم نصیبم نشده)

لوطا شه الهی آسمانا             که بدنت منا شه خزانا

(از خداوند آسمانها می خواهم که به من از خزانهای بی حد و اندازه اش عنایت بفرماید)

نشتون بی کس و کارا           می زهگا پهک بیکارا

( من خودم بیکار بوده و کسی را ندارم که خرجی خانه را تامین کند فرزندانم هم بیکار و بدون سرپناه و کوچک هستن)

شیوگ بوتن می ارسان             شه ایح حالو ای داستان

( با شنیدن داستان زندگی زن به طور ناخودآگاه اشکهایم سرازیر شد)

نی دست تنگ و تهارا          که کنت مدد گوهارا

(متاسفانه من هم سرمایه و پولی ندارم که این زن بیچاره را کمک کنم)

کلم زورتون په دستان                نوشتون من ایح داستان

( به همین خاطر قلم را به دست گرفتم و شروع به نوشتن زندگی این زن بیچاره به صورت شعر کردم)

من لوطا شه اله آسمانان          زمینان و درهچان و دگاران

(من از خدای آسمانها و زمین و درختان  می خواهم)

که کنت مشکل ایح بی وس گوهاران   

په تی لطف سرا بی درد و آسان 

(که مشکل این خواهر بیچاره و فقیر را از سر لطف خویش آسان و حل بگرداند)

   

  

                      دلبر جان

دلم پر غصه  آه است                دلم بی همدمو یار است

ندارم یار و غمخواری               که گیرد ز من احوالی

نمی دانم چرا فالم                     شده این بخت و اقبالم

که هر لحظه شوم گریان             دلم همچون مرغ بریان

چو هر روزم همین کار است       جهان از دستم بی زار است

بیا ای دلبر جانم                     بگیر دست و پر و بالم

بدون تو جهان تنگ است          وجودم بی تو بی رنگ است

سرم از بوی تو منگ است         نباشی زندگی ننگ است

بیا جانم به قربانت                    که هستم زار و ویرانت

بیا یک دم در آغوشم                که بردی از سر این هوشم

بیا یک لحظه گیر دستم             که از لمس تو من مستم

نمیدانم که در خوابم                که یار آمد به دیدارم

خوشا آنروز که یار آمد            به کویم آن نگار آمد

خدایا من کنم شکرت              که دلدار از غیاب آمد

اشعاری به زبان فارسی و بلوچی توسط مدیر وبلاگ

شعر به زبان بلوچی از مدیر وبلاگ دانشجویان بلوچ خاشی

توجه : لطفا تمامی فعالان بلوچ در عرصه مجازی به بیتی که با خط قرمز نوشته شده است را به دقت خوانده وکمی در آن تامل نمایند.

افتخار من بلوچستان

من بلوچونو بلوچ می افتخار          می بلوچان مردمانی ازمکار

من بلوچونو بلوچان استوار          می زبانه هر بلوچی افتخار

من بلوچونو بلوچ می دل و جان      می بلوچان مردمانی مهربان

من بلوچونو بلوچ می جان و تن         می بلوچستان منی ملک و وطن

من بلوچونو بلوچ می لیله زار          می بلوچستان سرای سبزه زار

من بلوچونو بلوچ ی دوستار             هر وجب شه ایی دگاری غمخوار

من بلوچونو بلوچانی دوار            مهر هنکینن ودوستینی لوار

(من بلوچونو شه بلوچ می انتظار      متحد بوتن گو هم ته روزگار)

من بلوچونو بلوچی دردمند            که ندارا پشتبان شه هر گزند

من بلوچونو می بلوچا فکرمند           می بلوچستان چو پیشرپتی بکن

من بلوچونو بلوچا استوار

می زبانی هر بلوچی افتخار

انتظار

من همچنان حیران و منتظرت نشستم

                              تا که بیایی از راه ببینی که من هستم

خسته شدم ز بس که منتظرتو هستم

                            دیوانه گشتم بس که در پی تو نشستم

روز و شبا همچون سال می گذرد ز دستم

                           معلوم نمی شود چون از جام باده مستم

یک شب تو را در خوابم دیدم که زنده هستی

                           اما یه لحظه دیدم همچون پرنده جستی

دیگر توان ندارم حیران و سرگردانم

                          در کوچه های بن بست همچون باب ویرانم

آخه که برمی گردی تو ای یار عزیزم

                         از دوری تو هر روز من غمگین و مریضم

دلم می خوره غصه هر روز برات می پرسه

                       به یاد اون کلاسه نامه هاتو می بوسه

نمی دونم چرا من چشم به راه تو هر دم

                      سایه ها رو که بینم یادت می یاد تو ذهنم

چشمام پر از اندوهه دلم ز دوریت خونه

                    گرفتار و دلداده سینه ام پاره پاره

گر تو نیایی امروز فردا به پات می شینم

                    به این امید زنده ام یه روز تو رو می بینم

 

عشق و عرفان

شعر از مدیر وبلاگ دانشجویان بلوچ خاشی

 

شبی اندر زمانه خواب دیدم

در این خوابم سپیدی همچو ماه دیدم

بگفتا مردمان در این زمانه

کنند تعریف از عشق عارفانه

ولی افسوس ندارند رنگ و بویی

از آن عرفان و عشق صادقانه

از آن جان باختگان عشق و عرفان

از آن جویندگان صاحب خانه

کنند تقلید از رسم جاهلانه

از آن بزهکاران می خانه

بگفتا شب و روز من در عذابم

که این مردم در غفلت و خوابن

چو دارند ادعا از عارفان را

دم از عرفان زنند و عشق خالصانه

بگویند عاشقیم و عاشقان را

چنان در شعر ستایند شاعرانه

که گویی در عمل یک دم نمانند

بدون راه و رسم زاهدانه

چو اندر این فکرم که ندانند

چو پرسی زایشان را خانه

بگفتم راز این ره را چه گویی

بگفتا هست نماز خاشعانه

بگفتم راز این ره در چه جویم

بگفتا با دل و ذکر خاضعانه

اشعاری به زبان فارسی توسط مدیر وبلاگ

به نام خداوند زمین و آسمان

وجود

در شمع وجودم عالمیست

    عالمیست از گل یاس

        از گلدسته های باغ بهار

              از صدای آشنای غمخوار یار

                      ازنگاه های غریب بی خیال

            از ترنم شکوفه های پر ز خار                     از زبان سرد پروانه بی پر و بال

                                    از گیسوان دختر هندی خال

روزگاران

   روزگاریست در تب و تاب            کودکی در زیر درخت در حال خواب

   شاخه هایی پر از گلهای ناب                نقاشی در درون چار چوب قاب

    سبزه ها در کنار حوضچه پر ز آب               دختری در حال خوردن تاب

   مردمانی سرگردان در بیابان و سراب        دیوارهای نیمه ساخته و خراب

    زنها در خیابان و بازار بدون حجاب          گرگهایی در غالب گوسفند نقاب

 واعظان در منبرهای عتاب                 سخنورانی در پشت تریبون خطاب

جوانانی در حال کشیدن عذاب                 دشمنانی در لباس دوستو صحاب

 *************************

از کجایش بگویم

                     تو گویی شاید هستم دروغگویی کذاب                 

یا مستم از باده می شراب

 

بلوچستان سرافراز

به نام خداوند دیار بلوچستان

سلام دوستان عزیزخواننده قبل از اینکه شعرم رو به نمایش بگذارم جا داره تشکر کنم از دو استاد عزیزم که تا به امروز منو با مطالب خود دلگرم نموده و حمایت کردم.

یک چند بیتی به پاس زحمات این دو بزرگوار سرودم که تقدیم این دو سرور می کنم.

بگشتم در جهان در پی حامی**** در این دنیای بی مهر و فانی

حمایتگر چو اساتیدم ندیدم

چو ایوبی استاد ماهرتر  ندیدم****چو روحی(ایرندگانی) به چشم بهتر ندیدم

شعر پایین رو تقدیم به تمامی فعالان در زمینه خدمت به بلوچ و بلوچستان می کنم امیدوارم مورد پسند دوستان قرار بگیره.

سروده توسط مدیر وبلاگ دانشجویان بلوچ خاشی

علامت گذاری توسط استاد ایوب ایوبی

 بلۏچستان مَنی جاه و مکانِنـْت

بلۏچستان مکانڃ پَرگـَریبڃن واجَهانِـنـْت

بلۏچستان مَنی لۏگ و دَوارنـْت

بلۏچستان گِسڃ وَشّڃن پَر واجَهانِنـْت

بلۏچستان هَما مُلـْکڃ که هر دَم

هما هُشْکِڃن ڌگارنت و بله با صفائِنـْت

بلۏچستان اِسْتارڃ که شـَپْ رۏچ

چۏ ماهڃ چارْدَهی رۏشنائِنـْت

بلۏچستان هَما مَچِّــڃ که سالا

په هر فصلـَئ تـَها هـَنـْچۏ چابُهارنـْت

بلۏچستان هَما مُلکڃ شـَه یـڃرانْ 

که نامی هـَنـْچُش یڃرانـْشَهر ڌگارنـْت

بلۏچستان مَنی وَشّڃن وطن جان

خُواش و تفتانْ هـَن عجب سر فرازنـْت

بلۏچستان مَرْزدار غیّورْ مَردان

سراوانی که دینـْدار و با وَقارنـْت

بلۏچستانْ بُنـْگڃجی زاهدانِنـْت

هَما دُزّ آپ و شهر حافظانِـنـْت

بلۏچستان مُلـْک شڃرمردان

چۏ نڃکشهرَئ مردمان بـڃ ریائـَنـْت

بلۏچستان منی لۏگ دوارنـْت

بلۏچستان گِس وَشّڃن مردماننت

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گس /ges/: خانه
استارestār// : ستاره
مَچّ/mačč یعنی درخت خرما
بُنـْـگڃـج/bongёhǰ/:آغاز
یڃران/yёhrān/:ایران
بڃ/bёh/ بی ؛بدون