دریاچه سردریا درحال خشکیدن
از قدیم ایام گفته اند آب مایه حیات است وزندگی همه موجودات زنده وگیاهان بر روی این کره خاکی وابسته به آبی است که خداوند به آنها ارزانی داشته است.اگر طبیعت زیبا وسرسبز است و ما دغدغه غذا نداریم و زندگی برای انسان خوشایند است آب نقش اصلی را دارد ولی چرا این بشر امروز این مایه حیاتش را مورد بی مهری قرار می دهد چرا نقش اصلی در آلودگی آب را ما داریم چرا به جای استفاده بهینه از آب آنرا هدر می دهیم و حداقل در استان خشک وکم باران مان برای آب برنامه ریزی متناسب با شرایط جوی استان نداریم و به عبارتی دیگر مدیریت صحیح آب های سطحی و سفره های زیر زمینی را جدی نمی گیریم گاهی بی توجهی به منابع آبی مو جب تغییرات زیادی در محیط زیست و حیات وحش می شود و اکنون که خشکسالی های پی در پی در استان موجب کاهش منابع آبی شده چرا منابع موجود را بیشتر مورد توجه قرار نمی دهیم این مقدمه ایی بود تا توجه علاقه مندان و دوستداران محیط زیست را به یکی از پدیده های عجیب خلقت در استان مان جلب نمایم که هم اکنون با دخالت ما انسان ها و بی توجهی در حال نابودی است تفتان را که از هر دیدی بنگری برای استان سیستان وبلوچستان یک نعمت است وقتیکه از جاده اصلی خاش و زاهدان به سمت تفتان میروی و از روستای سرسبز و باستانی تمندان عبور می کنی در شمال روستای تمندان و دامنه جنوبی تفتان جاده شما را به نقطه ایی در ارتفاع 2685متری از سطح دریا می برد که در بلندای کوه وارتفاعات منطقه دریاچه ایی طبیعی وجود دارد که سالها نقش اساسی در محیط زیست و حیات وحش منطقه داشته ودارد اطراف آن پوشیده از درختان انبوه وتنومند بنه ، زیتون وحشی ،بادام کوهی،انواع درمنه سیاه وسفید و دیگر گیاهان دارویی کمیاب است در قسمت های جنوبی دریاچه سنگ لاخهای وسیعی وجود دارد که از ریزش کوه بوجود آمده و شاید یکی از دلایل بوجود امدن دریاچه بر فراز کوه همین فرو ریختن کوه بوده که دهانه خروجی آن را مسدود نموده که چشمه شیرین ابک زیر که از زیر سنگ های انباشته برروی هم سرچشمه می گیرد و در گرمترین روزهای سال چنان سرمایی دارد که نمی توان دست را در آن چند ثانیه نگه داشت یا بدون گرم کردن از آن آشامید و اکنون این دریاچه زیبا به خاطر حشکسالی و کمبود نزولات آسمانی سالهای اخیر و به خاطر دخالت ظالمانه ما انسان ها و بی توجهی مسئولان امر در حال نابودی وخشک شدن می باشد از دریاچه سه جاده یکی به سمت تمندان یکی به سمت انجرک و میرجاوه ودیگری به سمت نرون منشعب می شود که در سال های اخیر به همت مسئولان برای رفاه وتردد آسان مردم منطقه ساخته شده که جای سپاس وقدر دانی را دارداما به قیمت نابودی دریاچه زیبا و مایه حیات و بسیاری از موجودات آبزی و حیات وحش رو به انقراض منطقه . با اینکه می دانستیم منبع آبی دریاچه محدود است برای راهسازی چنان بی پروا آب برداشت کردیم تا حیات خودش را مورد تهدید قرار دهیم و هیچکس به عنوان متولی ومحافظ محیط زیست نیامد که بگوید که نابودی دریاچه نابودی حیات وحش و محیط زیست منطقه است تا اینکه دریاچه ایی که روزی بیش از 30متر عمق داشت و امیدی برای محیط زیست کوهستان وانواع قوچ وکل ،کبک وتیهو و همه دوستداران طبیعت زیبا بود آخرین روزهای عمر طولانی اش را سپری می کند وتنها راه نجات آن بلند کردن دست به سوی آسمان است تا خداوند با سرازیر کردن باران رحمتش موجب نجات دریاچه سردریا تمندان شود و به ما انسان ها فرهنگ احترام به محیط زیست و نعمت های طبیعی و خدادادی را بدهد و به متولیان امر توفیق دیدن و به عبارتی دیگر عیادت از دریاچه ای که آخرین روز های عمرش را سپری میکند تا با حداقل با نصب یک تابلو برداشت آب ممنوع ادای دین به طبیعتی کنند که حفاظت ان وظیفه اصلی آنان است و یا حداقل از طریق googleart در همان اداره و محل کارشان سری به دریاچه سر دریا بزنند تا باور کنند که دریاچه در حال خشکیدن است و اندکی اندیشه که خشکیدن چنین دریاچه هایی چه پیامد های منفی در طبیعت دارد وشاید سال ها طول کشیده که چنین منابع آبی وچشم انداز های بی نظیری در طبیعت شکل گرفته و اگر چنین آسان آنهم با سهل انگاری ما از بین بروند و شاید نسل های آینده از دیدن چنین مناظری که میراث ملی ماست محروم شوند ومطمئنا از ما خواهند پرسید شما کجا بودید که جلوی برداشت بی رویه آب از دریاچه سر دریا را بگیرید و آخرین بازماندگان حیات وحش قطا با خشکیدن سر دریا از این دیار مهاجرت خواهند کرد و ما در حسرت از دست دادن این همه نعمت خدادادی خواهیم ماند و شاید روزی تفتان و دامنه هایش دیگر جذابیت گذشته را نداشته باشند تا مشتا قانش در هر فرصتی برای آرامش روح وجسم به انجا بروند.
