اشعاری به زبان فارسی توسط مدیر وبلاگ

                              

                                         حمد وثنای پروردگار

من کنم حمد و ستایش آن خدای مهربان

                                    آن خدای آسمانها خالق رنگین کمان

مالک دریا و خشکی و زمین و کهکشان

                                 خالق دست و سر و پا و دو چشم و یک زبان

بعد از آن حمد و ستایش من فرستم صد سلام

                                     بر روان پاک احمد آن حبیب جان فشان

صد درود بر او که بود این امتش را ساربان

                                             گنبد خضرای او سرشار از آه زائران

مفتخر گشت از وجودش ساخت و ساز این جهان

                                      ریشه ی کفر را بخشکاند از وجود کافران

ظالمان اندر حضورش هم نبودند در امان

                                   چون اله آسمانها بود حامیش در هر مکان

من بنازم بر وجود آن صحابان کرام

                                             آن دلاور مردمان و یاوران آن امام

دین اسلام شد سراسر از وجود حامیان

                                            نور ایمان شد منور از وجود قاریان

چون که شاگردان مکتب کرده اند با مال و جان

                                           آبیاری این درخت را همچو مرد باغبان

جهل و ظلمت لات و عزی برچیده شد از بینمان

                                           آمد اندر شهر مکه نور عزت و اذان

ای خدای هادیه آن مومنان و مصلحان

                                    دین اسلام را حفاظت کن ز شر مفسدان

       

این شعرو تقدیم میکنم به.............

دوست من

یه دوست دارم که یارمه دوسش دارم یه عالمه

جاش همیشه تو قلبمه چهرش تو یاد و ذهنمه

چشاش برنگ آبیه موهاش یکم شرابیه

صداشو نشنیدم ولی فکر می کنم که عالیه

از خوبیاش چیا بگم هرچی بگم بازم کمه

فاصله هامون زیاده اما قلبامون با همه

هر لحظه من بیادشم هر دم براش LOVE می کشم

دوستم یخورده شیطونه اما با من مهربونه

وقتی برام اس می زنه دلم براش تند می زنه

شبا تو خوابمم میاد دوسش دارم خیلی زیاد

به این امید من شب و روزمنتظرشم که بیاد

ای به فدات دوست خوبم این شعرم تقدیم تو باد

 

اشعاری به زبان فارسی و بلوچی توسط مدیر وبلاگ

به نام خداوند سرزمین عشق

روزی درداخل بازار شهرخاش در حال گشتن بودم که ناگاه چشمم به یک زنی افتاد که از روزگار می نالید و اشک می ریخت این صحنه منو بد جوری تحت تاثیر قرار داد به طرف این زن رفتم تا از حال او و دلیل گریه هاش پرس و جو کنم داستانش را برایم اینگونه تعریف کرد که در همان لحظه آن را به صورت شعر درآوردم امید است که مورد پسند شما خوانندگان عزیز قرار بگیره:

خواهری دردمند

روچی گشتن په شهرا            دیستون که زالی تهنا

(یک روز در شهر درحال کشت زنی بودم که ناگهان زنی دیدم که تنها بود)

نشته په زار و واها              شه ایح دورئو زمانا

(نشسته بود در گوشه ایی از این دوره و زمانه می نالید)

نی دل بوتی په دردا           شه آ نالان و زارا

(من با دیدن این صحنه دلم به درد آمد از آن آه و ناله های زن تنها)

رپتون په سونی شه حالا          جست کنا من شه رازا

(به سرعت خودم را به آن زن رسانیده تا از حالش باخبر شوم)

گشت چیه منی گوهارا          نشته کنی ته فغانا

(گفتم تو را چه شده ای خواهر من که چنین ناله و زاری می کنی)

گشتی مگوش شه حالا         که من بی وس وارا

(گفت که نپرس از حال من که من یک آدم بیچاره و فقیر هستم)

ندارا زر و یارانا                   ندارا لوگ و دوارا

(سپس ادامه داد که من پول و سهمیه یارانه ندارم همچنین سرپناه و خانه هم نصیبم نشده)

لوطا شه الهی آسمانا             که بدنت منا شه خزانا

(از خداوند آسمانها می خواهم که به من از خزانهای بی حد و اندازه اش عنایت بفرماید)

نشتون بی کس و کارا           می زهگا پهک بیکارا

( من خودم بیکار بوده و کسی را ندارم که خرجی خانه را تامین کند فرزندانم هم بیکار و بدون سرپناه و کوچک هستن)

شیوگ بوتن می ارسان             شه ایح حالو ای داستان

( با شنیدن داستان زندگی زن به طور ناخودآگاه اشکهایم سرازیر شد)

نی دست تنگ و تهارا          که کنت مدد گوهارا

(متاسفانه من هم سرمایه و پولی ندارم که این زن بیچاره را کمک کنم)

کلم زورتون په دستان                نوشتون من ایح داستان

( به همین خاطر قلم را به دست گرفتم و شروع به نوشتن زندگی این زن بیچاره به صورت شعر کردم)

من لوطا شه اله آسمانان          زمینان و درهچان و دگاران

(من از خدای آسمانها و زمین و درختان  می خواهم)

که کنت مشکل ایح بی وس گوهاران   

په تی لطف سرا بی درد و آسان 

(که مشکل این خواهر بیچاره و فقیر را از سر لطف خویش آسان و حل بگرداند)

   

  

                      دلبر جان

دلم پر غصه  آه است                دلم بی همدمو یار است

ندارم یار و غمخواری               که گیرد ز من احوالی

نمی دانم چرا فالم                     شده این بخت و اقبالم

که هر لحظه شوم گریان             دلم همچون مرغ بریان

چو هر روزم همین کار است       جهان از دستم بی زار است

بیا ای دلبر جانم                     بگیر دست و پر و بالم

بدون تو جهان تنگ است          وجودم بی تو بی رنگ است

سرم از بوی تو منگ است         نباشی زندگی ننگ است

بیا جانم به قربانت                    که هستم زار و ویرانت

بیا یک دم در آغوشم                که بردی از سر این هوشم

بیا یک لحظه گیر دستم             که از لمس تو من مستم

نمیدانم که در خوابم                که یار آمد به دیدارم

خوشا آنروز که یار آمد            به کویم آن نگار آمد

خدایا من کنم شکرت              که دلدار از غیاب آمد

اشعاری به زبان فارسی و بلوچی توسط مدیر وبلاگ

شعر به زبان بلوچی از مدیر وبلاگ دانشجویان بلوچ خاشی

توجه : لطفا تمامی فعالان بلوچ در عرصه مجازی به بیتی که با خط قرمز نوشته شده است را به دقت خوانده وکمی در آن تامل نمایند.

افتخار من بلوچستان

من بلوچونو بلوچ می افتخار          می بلوچان مردمانی ازمکار

من بلوچونو بلوچان استوار          می زبانه هر بلوچی افتخار

من بلوچونو بلوچ می دل و جان      می بلوچان مردمانی مهربان

من بلوچونو بلوچ می جان و تن         می بلوچستان منی ملک و وطن

من بلوچونو بلوچ می لیله زار          می بلوچستان سرای سبزه زار

من بلوچونو بلوچ ی دوستار             هر وجب شه ایی دگاری غمخوار

من بلوچونو بلوچانی دوار            مهر هنکینن ودوستینی لوار

(من بلوچونو شه بلوچ می انتظار      متحد بوتن گو هم ته روزگار)

من بلوچونو بلوچی دردمند            که ندارا پشتبان شه هر گزند

من بلوچونو می بلوچا فکرمند           می بلوچستان چو پیشرپتی بکن

من بلوچونو بلوچا استوار

می زبانی هر بلوچی افتخار

انتظار

من همچنان حیران و منتظرت نشستم

                              تا که بیایی از راه ببینی که من هستم

خسته شدم ز بس که منتظرتو هستم

                            دیوانه گشتم بس که در پی تو نشستم

روز و شبا همچون سال می گذرد ز دستم

                           معلوم نمی شود چون از جام باده مستم

یک شب تو را در خوابم دیدم که زنده هستی

                           اما یه لحظه دیدم همچون پرنده جستی

دیگر توان ندارم حیران و سرگردانم

                          در کوچه های بن بست همچون باب ویرانم

آخه که برمی گردی تو ای یار عزیزم

                         از دوری تو هر روز من غمگین و مریضم

دلم می خوره غصه هر روز برات می پرسه

                       به یاد اون کلاسه نامه هاتو می بوسه

نمی دونم چرا من چشم به راه تو هر دم

                      سایه ها رو که بینم یادت می یاد تو ذهنم

چشمام پر از اندوهه دلم ز دوریت خونه

                    گرفتار و دلداده سینه ام پاره پاره

گر تو نیایی امروز فردا به پات می شینم

                    به این امید زنده ام یه روز تو رو می بینم

 

اشعاری از مدیر وبلاگ دانشجویان بلوچ خاشی

 شعری به زبان بلوچی از مدیر وبلاگ در

 تعریف شهرستان خاش امید است مورد پسند شما خوانندگان عزیز واقع شود. 

خاش ایران کوچک

من کـَنان حَمْد و ستایش آ هُدای مهربان

آ که حفظی کـُه یڃ ڌگارا شَه بلای یڃ زمان

آ که دا خرّمی ڌگارا پَه بلۏچ شهسُوار

آ که مُلک دادشاها کـُرْتی شَه پُلان بهار

من گـُشان تعریف خُواش و یڃ ملک حافظان

مُلـْکِ جیهَنـْد و بلۏچی آ سِیاد و وارثان

آ کِه یڃ مُلکا حفاظت کـَنـْتّ شَه ظلم ظالمان

آ که وَشْنامی کـُه تمامِڃن یڃ مُلـْک مردمان

شهر خُواش هسْـتـَن نماد هن چۏ کۏها استوار

هن چۏ پلان انار و هَن چۏ برنج شاله زار

چۏ به سِنـْگان رَوَئ گِنـْدَئ تـَه باگان هَنار

گِنـْدُکان پَهَْکان بَرَنـْت شَه یڃ مُلـْکا یادگار

مَهْد علم و دانش هستِن مئ وطن یڃرنـْدگان

آ که داری رۏدِڃ پُرْ آپ و مَچ کـَدَگان

جاه شـَـیْر و شاعران هستِن تمِندان مَزار

آ که هَسْتِن پُر تمدّن ؛ تـَلاران وسِنـْگ نِگار

نام یڃران گـُونـْڌڃن هستن خُواش تفتان تلار

هر چڃ مِڃوَگ تـَه بلۏ̈طـَئ دارَئ یڃ شَهْرڌگار

شعری فارسی از مدیر وبلاگ

 شهر نگار

 در شهر نگاره ام دمی آرمیده ام          

                    در شاخسار عشق کمی درد دیده ام

عشاق همه در پی مرام و راهند

                                 مجنون وار پی لیلی حیرانند

مستانه بسوی می هستی نابند

                                شاهانه روانه ی سرای یارند

یارانه زمانه را دگر غمخوار نیست

                            می خانه دگر زعابدان بیزار نیست

پروانه دگر به شمع وفادار نبود

                                      شیرین دگر برای فرهاد نبود

مردانگی از آدمیان رخت ببست

                                       عزت زوجود مردمان بر برفت

دنیا که به سمت و سویی دیگر برفت

                                       عشق به خدایمان زدلها برفت

                 

عشق و عرفان

شعر از مدیر وبلاگ دانشجویان بلوچ خاشی

 

شبی اندر زمانه خواب دیدم

در این خوابم سپیدی همچو ماه دیدم

بگفتا مردمان در این زمانه

کنند تعریف از عشق عارفانه

ولی افسوس ندارند رنگ و بویی

از آن عرفان و عشق صادقانه

از آن جان باختگان عشق و عرفان

از آن جویندگان صاحب خانه

کنند تقلید از رسم جاهلانه

از آن بزهکاران می خانه

بگفتا شب و روز من در عذابم

که این مردم در غفلت و خوابن

چو دارند ادعا از عارفان را

دم از عرفان زنند و عشق خالصانه

بگویند عاشقیم و عاشقان را

چنان در شعر ستایند شاعرانه

که گویی در عمل یک دم نمانند

بدون راه و رسم زاهدانه

چو اندر این فکرم که ندانند

چو پرسی زایشان را خانه

بگفتم راز این ره را چه گویی

بگفتا هست نماز خاشعانه

بگفتم راز این ره در چه جویم

بگفتا با دل و ذکر خاضعانه

اشعاری به زبان فارسی توسط مدیر وبلاگ

به نام خداوند زمین و آسمان

وجود

در شمع وجودم عالمیست

    عالمیست از گل یاس

        از گلدسته های باغ بهار

              از صدای آشنای غمخوار یار

                      ازنگاه های غریب بی خیال

            از ترنم شکوفه های پر ز خار                     از زبان سرد پروانه بی پر و بال

                                    از گیسوان دختر هندی خال

روزگاران

   روزگاریست در تب و تاب            کودکی در زیر درخت در حال خواب

   شاخه هایی پر از گلهای ناب                نقاشی در درون چار چوب قاب

    سبزه ها در کنار حوضچه پر ز آب               دختری در حال خوردن تاب

   مردمانی سرگردان در بیابان و سراب        دیوارهای نیمه ساخته و خراب

    زنها در خیابان و بازار بدون حجاب          گرگهایی در غالب گوسفند نقاب

 واعظان در منبرهای عتاب                 سخنورانی در پشت تریبون خطاب

جوانانی در حال کشیدن عذاب                 دشمنانی در لباس دوستو صحاب

 *************************

از کجایش بگویم

                     تو گویی شاید هستم دروغگویی کذاب                 

یا مستم از باده می شراب

 

بلوچستان سرافراز

به نام خداوند دیار بلوچستان

سلام دوستان عزیزخواننده قبل از اینکه شعرم رو به نمایش بگذارم جا داره تشکر کنم از دو استاد عزیزم که تا به امروز منو با مطالب خود دلگرم نموده و حمایت کردم.

یک چند بیتی به پاس زحمات این دو بزرگوار سرودم که تقدیم این دو سرور می کنم.

بگشتم در جهان در پی حامی**** در این دنیای بی مهر و فانی

حمایتگر چو اساتیدم ندیدم

چو ایوبی استاد ماهرتر  ندیدم****چو روحی(ایرندگانی) به چشم بهتر ندیدم

شعر پایین رو تقدیم به تمامی فعالان در زمینه خدمت به بلوچ و بلوچستان می کنم امیدوارم مورد پسند دوستان قرار بگیره.

سروده توسط مدیر وبلاگ دانشجویان بلوچ خاشی

علامت گذاری توسط استاد ایوب ایوبی

 بلۏچستان مَنی جاه و مکانِنـْت

بلۏچستان مکانڃ پَرگـَریبڃن واجَهانِـنـْت

بلۏچستان مَنی لۏگ و دَوارنـْت

بلۏچستان گِسڃ وَشّڃن پَر واجَهانِنـْت

بلۏچستان هَما مُلـْکڃ که هر دَم

هما هُشْکِڃن ڌگارنت و بله با صفائِنـْت

بلۏچستان اِسْتارڃ که شـَپْ رۏچ

چۏ ماهڃ چارْدَهی رۏشنائِنـْت

بلۏچستان هَما مَچِّــڃ که سالا

په هر فصلـَئ تـَها هـَنـْچۏ چابُهارنـْت

بلۏچستان هَما مُلکڃ شـَه یـڃرانْ 

که نامی هـَنـْچُش یڃرانـْشَهر ڌگارنـْت

بلۏچستان مَنی وَشّڃن وطن جان

خُواش و تفتانْ هـَن عجب سر فرازنـْت

بلۏچستان مَرْزدار غیّورْ مَردان

سراوانی که دینـْدار و با وَقارنـْت

بلۏچستانْ بُنـْگڃجی زاهدانِنـْت

هَما دُزّ آپ و شهر حافظانِـنـْت

بلۏچستان مُلـْک شڃرمردان

چۏ نڃکشهرَئ مردمان بـڃ ریائـَنـْت

بلۏچستان منی لۏگ دوارنـْت

بلۏچستان گِس وَشّڃن مردماننت

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گس /ges/: خانه
استارestār// : ستاره
مَچّ/mačč یعنی درخت خرما
بُنـْـگڃـج/bongёhǰ/:آغاز
یڃران/yёhrān/:ایران
بڃ/bёh/ بی ؛بدون